پل های عابر تراورسینا و سرانسانز
معمار: کنزت برونزینی گارتمن
مکان : ویامالا جورج
سال ساخت ۱۹۹۶ و ۱۹۹۹
بررسی پل عابر تراورسینا
با دهنه ۴۸ متری بر روی دره ای در ویامالا جورج سوئیس قرار دارد، سازه این پل از کابل و چوب تشکیل شده است. عناصر اصلی سازه نمی بایست وزنی بیش از ۳،۴ تن (بیشترین باری که قوی ترین هلیکوپتر باری موجود می توانست تحمل کند) داشته باشند. خرپای سهمی شکل، کف پل و قاب های H شکل نگهدارنده آن، اعضای اصلی سازه هستند. خرپا از ۲۳ قاب مثلثی ساخته شده است که عمود بر پل بوده و اندازه آنها در طول دهنه تغییر می کند.
بالای قاب ها به وسیله تیرهایی از چوب صنوبر با پوششی شفاف از نوعی سریش به کف متصل می شوند که ضمن تحمل فشار و نگهداشتن کف، مقاومت لازم در برابر بارهای جانبی ناشی از باد را نیز تأمین می کنند. دو گوشه پایینی تمام مثلث ها به وسیله دو رشته کابل به هم متصل می شوند. شکل سهمی وار مقطع این دو کابل برگرفته از نمودار گشتاور خمشی سازه تحت تأثیر بار یکنواخت است. تیرها با کابل های قطری کمکی موربی در فضا نگه داشته شده اند. وقتی بار زنده روی پل، کف و قاب های H شکل بر پل وارد می شود، کابلها تحت کشش و تیرهای چوبی تحت فشار قرار می گیرند.
برای اطمینان خاطر استفاده کنندگان از استواری پل و نیز استواری بیشتر پل از نظر سازه ای، دو طرف مسیر پیاده از چوب صنوبر توپر استفاده شده است. این دو دیواره جانبی به همراه سطح پل کانالی ایجاد می کنند که کمک می کند تا مسیر پیاده تحت بارهای متغیر سرپا نگه داشته شود. استفاده از این شکل برای این که سازه کف بتواند هنگام برخاستن هلیکوپتر از هم پاشیده نشود ضروری بود. این معبر با کمک قابهای H شکل کلاف شده است.
خود این قاب ها نیز در سازه زیرین (قاب های مثلثی) قفل می گردند. مهارهای انتهایی، غلطکهای از جنس فولاد هستند که بر روی بلوک های چوبی قرار گرفته اند. سازه چوبی تحت فشار به عمل آمده است. کف و نرده ها در آینده می توانند بدون این که صحت اجرای سازه را به مخاطره اندازند، جایگزین شوند.
بررسی پل عابر سرانسانز
پلی تسمه ای است بر روی رودخانه هینترهاین به طول ۴۰ متر که عرض پیاده روی آن از ۱ متر کمتر است و دو سر آن ۴ متر اختلاف سطح دارند در حالی که خود پل تنها ۱ متر افت پیدا می کند. در مقابل پیچیدگی های بصری پل تراورسینا، پل سرانسانز پلی خوانا و ساده است: صفحه ای از سنگ گرانیت که بر روی ریل فولادی ظریفی و با افتی بسیار کم بر روی رودخانه قرار گرفته است. به نظر غیر ممکن می آید که چنین ترکیب ساده ای از سنگ و فولاد سرپا باقی بماند. تنها المان دیگری که در این پل وجود دارد قطعات فولادی است که در زیر هر دو طرف معبر، در دو سمت پل قرار دارد. این قطعات با سادگی و زیبایی و به گونه ای که قابل رؤیت باشند به پایه هایی بتونی وصل شده اند.
در واقع این قطعات دو جفت تسمه فولادی با مقاومت بالا به ابعاد ۱۵×۶۰ میلی متر هستند که قطعات گرانیتی ۶×۲۵×۱۱۰ سانتی متری را نگه می دارند. اینها کابل های معلقی هستند که در پایه های سنگینی محکم شده اند. خود پایه ها نیز به وسیله شمع های سنگی به بستری از سنگ متصلند. انتهای هر قطعه (گرانیت) سوراخ می شود تا با دو پیچ به قطر ۱۶ میلی متر به ریل قلاویز شود.
در بالای تخته سنگ یک مهره قرار دارد و در زیر، پیچ از بین جفت تسمه ها و صفحه فلزی عمود بر آنها می گذرد. ریل بالایی یک قطعه فولادی ۴۰×۱۰ میلی متری است. بین هر یک از تخته سنگ ها اتصالی ۳ میلی متری از آلومینیوم خالص نیمه سخت قرار دارد که حرکت را متعادل کرده و از لبه های سنگ ها در برابر سایش ناشی از فشار حاصل از حرکت عابرین بر روی پل محافظت می کند.
به عبارتی این سازه مانند میله ای عمل می کند که قسمت بالای آن تحت فشار و قسمت پایین آن تحت کشش است: فولاد در برابر کشش خوب عمل می کند و سنگ در برابر فشار. تحلیل دیگر این است که قطعات سنگ همانند سنگ های موجود در یک طاق قوسی برعکس عمل می کنند. این یک مهندسی خوانا، ساده و بدون هیچ عضو زاید است. این سازه به گونه ای طراحی شده که برای پایداری نه به چیزی بیشتر احتیاج دارد و نه هیچ عضو زایدی دارد، این همان چیزی که معمار بزرگ رنسانس، آلبرتی به عنوان عصاره درونی زیبایی توصیف می کند.
منبع : تحریریه پلان معماری