موزه شیشه ای برادفیلد
معماری : طراحی آنتن
مهندس سازه : تیم مک فارلن
مکان : کینگز وینفورد ، میدلند غربی ، ۱۹۹۲
این موزه شیشه ای متعلق به قصر برادفیلد است، این قصر بنایی تاریخی و جزء میراث فرهنگی انگلستان است و توسط سازمان میراث فرهنگی انگلستان نگهداری می شود. طبق قوانین میراث فرهنگی بریتانیا برای حفظ هویت بناهای قدیمی هر ساختمان جدیدی که در کنار بناهای تاریخی ساخته می شود باید به گونه ای ساخته شود که مانع دیده شدن بنای تاریخی نگردد به بیان دیگر بناهای تاریخی می بایست از ورای آنها قابل رویت باشند. به این ترتیب تصمیم برای ساخت این بنای تمام شیشه ای جدید در مقابل قصر قدیمی راه حلی مناسب و هوشمندانه برای اجرای قانون میراث فرهنگی بود. این ساختمان تمام شیشه ای چیزی بیش از یک بازسازی معمولی در یک ساختمان قدیمی است و خود دارای چند گالری ، یک فروشگاه، کارگاه شیشه گری و حیاط مجسمه است. در آن زمان طراحی ساختمانی تمام شیشه ای ناممکن به نظر می آمد.
استفاده از شیشه های ضخیم به عنوان دیوار های جدا کننده از دهه ۱۹۸۰ میلادی متداول شد، که از نمونه های آن می توان به ساختمان بیمه ویلیس اثر نورمن فاستر در اپیسویچ اشاره نمود. اما همواره تصور می شد که شکنندگی شیشه مانع از آن می گردد تا بتوان از آن در ساخت عناصر ساز ه ای مانند. شاه تیرها استفاده نمود. مهندس سازه تیم مک فارلن معتقد است که غالب مردم از اطلاعات مربوط به خصوصیات ساز ه ای شیشه آگاهی ندارند چرا که قطعات کوچک شیشه مقاومت خمشی و برشی بسیار زیادی دارند.
با وجود آن که در زمان ساخت این بنا، آنرا به عنوان بزرگترین سازه شیشه ای خود بارور و منحصر به فردترین بنا در نوع خود معرفی می نمودند ، دانستن این نکته قابل توجه است که این بنا تنها ۱۱ متر طول، ۳٫۵ متر ارتفاع و ۵/۵ متر عرض دارد و از یک سو به نمای آجری بنای تاریخی پشت خود چسبیده است. سازه این بنا متشکل از ستون هایی باریک ساخته شده از شیشه مقاوم به ضخامت ۲۰۰ میلی متر و تیرهایی از همان جنسی به سطح مقطع ۳۰۰ در ۳۲ میلی متر که با فاصله ۱۱۰ سانتی متر محور به محور نسبت بهم قرار داده شده اند.
این مطلب را از دست ندهید…
تحلیل مرکز بین المللی گفتگوی فرهنگ های توکیو ، رافائل وینولی
برای ساخت دیوارها صفحاتی از شیشه دولایه و برای ساخت سقف نیز صفحاتی از شیشه سه لایه استفاده شده است. به این ترتیب استفاده از این ماده به افزایش مقاومت جانبی بنا می افزاید. لایه بالایی سقف که ۱۰ میلی متر ضخامت دارد از لبه های دیوار ۹۰ سانتی متر بیرون زده است. فاصله میان لایه های شیشه نیز با استفاده از پرکننده های مقاوم سیلیکونی پر شده است.
استفاده زیاد از شیشه در ساختمان، به ناچار مشکلاتی مربوط به تنظیم شرایط محیطی را ایجاد می نماید. مخصوصا زمانی که لازم است، همواره شیشه ها تا حد ممکن تمیز نگه داشته شوند. در این بنا استفاده از شیشه دولایه و سه لایه تا حد زیادی از اتلاف انرژی جلوگیری می نماید و پوششی از نقره که سطح شیشه را پوشانده باعث می گردد تا محیط بیرون بر نمای شیشه تأثیر چندانی نداشته باشد. سطح داخلی شیشه های سقفی در تماس با ذرات گداخته سرامیک بوده تا سایه بیشتری ایجاد کنند.
به بیانی این بنا کلبه ای ساخته شده به روش معماری شیشه ایست که روش قدیمی سازه ای تیر و ستون را در خالص ترین حالت ارائه نموده است. در این پروژه شیشه ها بدون فریم کار شده اند و از اتصالات عنکبوتی بهره گرفته نشده بلکه از درزگیرهای شفاف برای اتصال میان قطعات استفاده شده است. البته استفاده از شیشه های چندلایه مشکلاتی را برای اتصالات در کنج ها ایجاد می نماید. این مشکلات در محل اتصال تیر و ستون به یکدیگر و به نمای بیرونی نیز به وجود می آیند. به این ترتیب کل این بنا به صورت ساز ه ای شیشه ای با قاب های بسیار ظریف ساخته شد.
تحلیل موزه تاریخ طبیعی آمریکا ، مرکز آسمان و زمین رز (Rose)
پس از این کار مک فارلن به کار با شیشه ادامه داد و سقفی کنسول شده از پیچ و شیشه را برای ورودی ایستگاه مرکزی مترو توکیو طراحی نمود، پس از آن نیز مرکز فرهنگی کیمبل را که مرکز ارائه آثار هنری در فیلادلفیا است طراحی نمود.
منبع : تحریریه پیک کد