سالن F، ترمینال ۲ فرودگاه بین المللی شارل دوگل
معمار : پل آندرو، ADP
مهندس سازه : پل مولر و RFR
مکان : پاریس – فرانسه
این ساختمان قسمت سوم سالن های ورودی و خروجی زنجیرواری است که ترمینال دوم فرودگاه بین المللی شارل دوگل را تشکیل می دهد. این فرودگاه به عنوان فرودگاه اصلی شهر پاریس محسوب می شود. پل آندرو معمار این ترمینال، این سالن را بزرگتر و با فرم های نرم تر نسبت به دو ترمینال مجاور آن طراحی نمود. دو ترمینال پیشین نیز توسط همین معمار و در حدود ۲۰ سال پیشتر طراحی شده اند. در این ترمینال هواپیماها از طرف دماغه خود وارد سکوهای فرودگاه می شوند و در محیط بیرونی شبه دایره ساختمان قرار می گیرند.
طراحی معماری و سازه ترمینال ۲ فرودگاه بین المللی شارل دوگل
فضاهای این ساختمان در دو سوی مسیری مارپیچ که محل حرکت و رفت و آمد مردم است، سازماندهی شده اند. فرم کلی پلان به صورت یک بیضی توخالی با قطر بزرگ ۲۰۰ متر است. بیش از ۱۴ هواپیما به طور همزمان وارد سکوها شده و به هر دو طرف بیضی می چسبند.
بالاترین نقطه منحنی های سازنده سازه ترمینال با یک المان سازه ای که معمار آن را تیغه نامیده است به یکدیگر متصل شده اند. این قسمت در ظاهر مانند ستون فقرات می باشد که از سازه بتونی بیرون زده و تقریبا تا انتهای بیضی ادامه می یابد و امکان ساخت منحنی های کنسول شده بزرگ سازه را که شاید غیر ممکن به نظر می آمد، فراهم می کند. اما عملکرد این تیغه دقیقا مانند آنچه که به نظر می آید نیست.
قوس های تشکیل دهنده دیوارها و کف ها در مرکز به این تیغه لولا نشده اند بلکه در دو طرف تیغه دو خرپای صلب قرار گرفته است که در پهن ترین نقاط بیضی دهانه آنها به بیش از ۵۰۰ متر می رسد. سازه این تیغه نیز مشکلات هندسی پیش بینی نشده ای را به دنبال داشت. آندرو می گوید: «که ما به عنوان گروه طراحی بسیار خوشحالیم که با توجه بیش از حد به یک جزء ساختمان باعث از میان رفتن روح اصلی آن نشدیم.» سایر کاربردهای این تیغه جادادن خروجی های هوا، سرویس های محیطی و منابع نور داخلی در طول بال بیضی است.
لایه پایینی شیشه بر روی سقف و دیوارهای منحنی حرکت کرده و فرم منحنی سازه را نمایان می کند. از بیرون به نظر می آید که این خرپاها روی ستونهای بتونی قرار گرفته اند. در واقع انتهای خرپاها بر روی تیرهای نیم دایره قرار گرفته که بخشی از وزن این سازه به پایه بتونی زیر آن و بخشی دیگر به المان های پره مانند منتقل می شود. این فرم پنکهای از میله های شعاعی به وجود آمده که به انتهای تیر افقی که در تمام بر محیط بیضی مماس است متصل شده اند.
ین تیر روی لبه سالن خروجی قرار گرفته است و به وسیله پره هایی به محیط تیرهای نیم دایره متصل شده است. این پره ها به سالن جلوه جدیدی میدهد که معمار آن را به قالیچه پرنده تشبیه کرده، به همراه یک سقف شیشه ای رویایی که در فاصلهای دورتر از کف قرار دارد. مسافرانی که وارد فرودگاه می شوند دید بسیار جالبی به تیرهای نیم دایره و پره های هم مرکز در بالای سر و دیدی مناسب دیگری به سالن شلوغ و پررفت و آمد فرودگاه در زیر پای خود در اختیار دارند.
آندرو می گوید: «مسلم است که این ساختمان پرواز نمی کند ولی فرم سازه ای که آن را به قاب های فلزی متصل می کند به گونه ای است که گویی ساختمان در فضا معلق است و بیش از آن که خود پایدار شده باشد، فرمی پایدارکننده به نظر می رسد. در ابتدا این فرم ایده ای بود تا به وسیله آن میان مسافران و نمای بیرونی فاصله به وجود آید. تمیز نگهداشتن نمای دور از دسترس آسان تر است. به علاوه این فاصله پوسته شیشه ای را دورتر و رمز آمیزتر نشان می داد.»
سایر پیشنهاد های وبسایت به شما :
پروژه معماری فرودگاه بین المللی ، رساله ، پلان ، تری دی مکس ،رندر و شیت بندی
منبع : پلان معماری