موزه هنر کیمبل
مهندس معمار : لویی کان
زمان اتمام : ۱۹۷۲
محل ساخت : تگزاس ، آمریکا
به دلیل آنکه این موزه در باغی قرار دارد، طراح تصمیم گرفت ساختمان موزه را در سطح افق گسترش دهد و برای استفاده از نور طبیعی، از نورگیرهای سقفی استفاده کرد. بنابراین در ساختمان موزه هنر کیمبل نور طبیعی از دو روش به داخل هدایت می شود؛ یکی نور نقره ای رنگ آسمان که از شبکه های آلومینیومی گذشته و انعکاس آن از صفحات منحنی شکل به فضاهای داخلی می رسد و دیگری نور سبز رنگ که از انعکاس نور خورشید روی برگ درختان و گیاهان موجود در سه حیاط و صفحه های منحنی به داخل موزه هدایت می شود. این مجموعه با استفاده از سازه پوسته ای استوانه ای و کوشش برای پخش نور جهت ایجاد یک اثر واضح و روشن و بی انتهای معماری طراحی و اجرا شده است.
مشابه طرح های قبلی لویی کان (برای مثال مرکز اجتماع شهر تورنتو و تالار شهر بوستون)، ساختار موزه کیمبل به وسیله شبکه های سازه ای متشکل از دهانه هایی با ابعاد بزرگ و کوچک تعریف شده است. لویی کان در این ساختمان شیشه را بین اعضای سازه ای و غیرسازه ای برای ایجاد اتصال تزئینی قرارداده است تا از تزئینات داخلی به آسانی قابل تشخیص باشند.
سازه موزه هنر کیمبل
سازه سقف متشکل از ۱۴ پوسته استوانه ای است که دهانه ای به ابعاد ۳۰*۳۳/۳۰ متر را می پوشاند. دو عدد از این پوسته ها به شکل سایه بان روی پیاده رو قرار گرفته اند. پوسته ها در مقطع به شکل منحنی شبه دایره هستند.
ضخامت پوسته ها ۱۰ سانتیمتر است که توسط الزامات آیین نامه ای تعیین شده است و فضای لازم برای تقویت پوسته را فراهم می سازد. علاوه بر عایق بام، یک پوشش مسی روی پوسته قرار گرفته است. تکیه گاه ها در این ساختمان ستون های مدور بتنی و دیوارهای باربرند، که در داخل با سنگ مرمر سفید و چوب و در خارج با سنگ مرمر سفید پوشیده شده اند.
بیشتر پوسته ها با یک پنجره سقفی به عرض ۹۰ سانتیمتر در محل مرکز پوسته بریده شده اند. نیروهای فشاری موجود دو طرف پوسته به وسیله ۱۱ جداکننده بتنی (که برای جدا نگاه داشتن دو قسمت به کار میروند)، منتقل می شوند. رفتار دیافراگمی بخش بالایی پوسته مانند یک تیر افقی برای پوشاندن دهانه ها رفتار می نماید. ضخامت پوسته در اطراف بازشوها برای افزایش پایداری، بیشتر شده است .
لبه های پایین تر پوسته به شکل ناودانی از جنس بتن، بین پوسته های مجاور سخت شده اند. این تصور که پوسته ها مانند قوس هایی که فقط دهانه هایی به عرض ۷ متر را می پوشانند و ناودانی هایی که رفتاری مانند تیر دارند، تمامی بار وزن سقف با دهانه ۳/۵ متر را تحمل می کنند، غلط است. در حقیقت، پوسته ها سازه اصلی هستند و ناودانیهایی بتنی فقط برای سخت کردن لبه پوسته ها در برابر خمش طراحی و اجرا شده اند.
پوسته های بتنی به وسیله سه کابل فولادی زنجیر واره درون هر قسمت در بخش پایینی پوسته ها علاوه بر میلگردهای فولادی مرسوم پس کشیده شده اند. ضخامت پوسته ها در انتها برای ایجاد قوسهای سخت کننده افزایش یافته است. یک نوار شیشه ای باریک این قوس ها را از دیوارهای انتهایی زیر آن جدا می سازد، که تاکیدی بر غیر باربر بودن دیواره است.
منبع : تحریریه پلان معماری