موزه تاریخ طبیعی آمریکا
معماران : جیمز پالشک و تاد شلیمن ( شرکت معماری پالشک )
مکان : نیویورک – آمریکا ۱۹۹۹
وقتی هیأت امنای موزه تاریخ طبیعی آمریکا پیشنهادهای معمارانشان، جیمز پالشک و تاد شلیمن از شرکت معماری پالشک، برای جایگزین نمودن آسمان نمای از رده خارج هایدن در کنار سایت موزه در کنار سنترال پارک، بین خیابان های هفدهم و هجدهم غربی را مشاهده کردند، متحیر شدند. معماران به آنها یک کره کامل و نفوذناپذیر پیشنهاد کردند که درون یک مکعب شیشه ای قرار می گرفت، دو فرمی که از فرم های پایه هندسه سه بعدی به شمار می روند.
از آنجا که معماری سمبولیک معماران اواخر قرن هجدهم نظیر لیدوکس، برلی، لوگوئن برای طراحان اهمیت خاصی داشت و با توجه به این که از دیدگاه افلاطونی این دو فرم سمبول زمین و هوا، دو عنصر از عناصر اربعه هستند، با یک قیاس منطقی می توان گفت از فرمهای ساختمان، کره نشان گیتی است که به شفافی درون مکعب که استعاره از درک زمینی است، محاط شده است.
این مطلب را از دست ندهید…
طرح اولیه پروژه موزه تاریخ طبیعی آمریکا ( رز – rose)
اتود اولیه ارائه شده، یک کره به قطر ۲۹/۸ متر بود که بر روی انواع گوناگونی از پایه های نگهدارنده به عنوان گزینه های مختلف نشانده شده بود. هیات امنا در نهایت طرحی را که در آن کره در کف مکعب شناور به نظر می رسید و یک رمپ حلزونی در قسمت پایین آن پیچیده و به طبقه زیرین موزه منتهی می شد را تأیید کرد. با وجود این که کره کاملا شناور به نظر می رسد، سه مجموعه تکیه گاه در نقاط مختلفی از طبقه زیرین کار گذاشته شده اند و کره را از زیر در نقاطی بر روی کمربند میانی آن مهار می کنند. شناور به نظر رسیدن کره تا حدی به این دلیل است که زیر کره آشکارا مهار نشده است. دلیل دیگر می تواند این باشد که نگهدارنده ها زیبا و ظریفند و چیدمان شان
نیمکره بالایی محل قرارگیری آسمان نمایی با سقف نیمکره معلق است که نقشه ها و تصاویر مختلفی از آسمان بر روی آن انداخته می شود و به وسیله یک پل – راهرو از طبقه بالاتر ساختمان موزه قدیمی، در پشت به این مکعب متصل است، قابل دسترسی است. نیمه پایین کره محل نمایش است که یک ورودی مجاور نقطه شروع رامپ حلزونی دارد.
بخش های اصلی کار مهندسی شامل ساماندهی و نگهداشتن کره در فضا، طراحی یک مسیر حلزونی ۱۱۱ متری و ساختن دیواره های شیشه ای بزرگ در دو وجه شمالی و غربی مکعب می شد که برای آنها به جای نمای شیشه ای قابدار معمول، دیواره هایی از تک جام های بزرگ در نظر گرفته شده بود.
شیشه های سازه موزه تاریخ طبیعی آمریکا
گرچه ساختن پوشش شیشه ای بدون قاب یکی از ایده آل های معماری قرن بیستم بود، اما به تازگی ساختن چنین چیزی ممکن شده است. در رز سنتر از شیشه های یکپارچه که بیش از ۱۲ میلی متر ضخامت دارند استفاده شد. شرکت ویلدینگر یک نگهدارنده عمودی لوله ای شکل طراحی کرد که اجزا کوچک تر را بر روی خود دارند. این نگهدارنده برای اتصال شیشه ها به کار گرفته شده اند. سه لوله افقی نیز به فاصله ۶ متر از هم در پشت دو نمای شیشه ای وجود دارند. هر جام شیشه به ابعاد ۱/۵×۳ متر است که در چهار گوشه خود به فاصله یک سانتی متر از لبه، یک اتصال عنکبوتی چند پایه دارد که آن را به سه جام دیگر متصل می کند؛ درز بین شیشه ها با پرکننده های سیلیکونی گرفته شده است.
شیشه ها که به وسیله نگهدارنده ها و محورهای افقی و عمودی در فضا نگهداشته شده اند در طبقه همکف با باله های شیشه ای در پشت آنها نگهداشته می شوند. شیشه در بالای سازه تا خورده و یک تسمه شیشه ای به دور لبه سقف شفاف تولید می کند. اکثر پانل های نمای غربی ۵۰ درصد کدر شده اند تا تأثیرات نور غرب را کاهش دهند.
این مطلب را از دست ندهید…
نگه دارنده ها و پانل ها
کره سازه ای کاملا قابل درک دارد؛ یک سکوی مدور که به وسیله تیرهای زاویه دار تحمل می شود و به همراه سالنی که در زیر آن معلق است. تمام این مجموعه درون مجموعه ای از نگهدارنده های فولادی مورب قرار گرفته و به وسیله پانل های الومینیومی پوشانده شده اند. این پانل ها که الگوی برش آنها به وسیله کامپیوتر تهیه شده و در در محور و بر مبنای قطارهای کروی کشیده شده اند از درون روکشی از الیاف عایق صوتی دارند. رامب بر رو ی قوس دار به قطر ۷۰ سانتی متر که در هر ۲۷ متر به وسیله یک نگهدارنده زاویه دار تحمل می شود کنسول شده است. به کمک یک هندسه پیچیده این لوله مارپیچ در حین پایین رفتن به مرکز قوس هم نزدیک می شود.
منبع : تحریریه پیک کد