سالن سخنرانی کرسگ
مهندس معمار : سارینن
مهندس سازه : امان و ویتنی
زمان اتمام : ۱۹۵۵
محل ساخت : ماساچوست ، آمریکا
در سال ۱۹۵۰، دانشگاه فنی ماساچوست واقع در کمبریج، از سارینن برای طراحی یک تالار سخنرانی با ظرفیت ۱۲۰۰ صندلی و آمفی تئاتری با ظرفیت ۲۰۰ صندلی دعوت به همکاری کرد. در طراحی این مجموعه، اندرسن، بکویت و هایبل به عنوان کمک معمار، سارینن را یاری کردند، در حالی که مهندس مشاور این پروژه، شرکت امان و ویتنی از نیویورک بود که پیش از این تجربه کار با پوسته های نازک را داشت.
طراحی سالن سخنرانی کرسگ
این تالار به دلیل بزرگداشت سباستین اس. کرسگ” (بنیان گذار فروشگاههای زنجیره ای کرسگ) و به سبب کمک مالی وی در ساخت این پروژه و نیز کلیسایی در همان بخش، تالار کنفرانس کرسگ نام گرفت. در طراحی این مجموعه، سارینن ابتدا یک پوسته بتنی چهار گوش ترسیم کرد. از آنجاکه کارفرمای طرح از هزینه بیش از حد پوسته های بتنی واهمه داشت، به طرح پوسته ای جدید اقدام کرد و به این ترتیب از حمایت سازمانهای بین المللی برای طراحی و ساخت آن بهره مند شد. اگرچه طراحی او در سطح بین المللی و توسط همگان پذیرفته نبود و برخی معتقد بودند او عملکرد را فدای فرم کرده است، ساخت مجموعه در سال ۱۹۵۳ و با همکاری جورج فولره به عنوان پیمانکار آغاز شد.
طرحی که ارو سارینن، به عنوان یک صدف و یا فرمی دو پوسته در نظر داشت، به شکل کره ای با دیوارهای گرد شیشه ای و یک سکوی سخنرانی آجری دوار بود که دور تا دور ساختمان را احاطه می کرد. سایت این تالار در یک محوطه دانشگاهی، با حجم های مستطیل شکل محاصره شده است و سارینن تصمیم گرفت تا طرحی مخالف با محیط، پایه ریزی کند.
سازه مجموعه، پوسته ای گنبدی شکل از نوع گنبدهای کروی اما بتنی است که تمامی آن از صفحات کوچک مسی پوشیده شده است و ۱۲۰۰ تن وزن دارد. گنبد که قطاعی برابر ۱/۸ یک کره با شعاع حدود ۳۴ متر (۱۱۲ فوت) در نظر گرفته شده، به اندازه ۱۵ متر (۵۰ فوت) خیز دارد و به وسیله دیوارهای شیشه ای به سطح زمین می رسد. ایجاد دیوارهایی این چنین شفاف در دو طرف، همچنان که ساختمان را از نور طبیعی بهره مند می سازد، اما فضاهای مخصوص اجرا باید جداسازی شوند .
به همین دلیل سارینن برای پوشش آمفی تئاتر و سالن های کنفرانس از سازه هایی مستقل از سازه اصلی بهره گرفته است. به این ترتیب و با استفاده از تکیه گاههای بتنی و فولادی به منظور ایجاد پایداری مناسب برای سازه اصلی، پوسته سقف می تواند آزادانه و جدا از دیواره های آجری بخش های زیرین حرکت کند. این تکیه گاهها به صورتی مناسب از نظرها پنهان شده، به طوری که از نمای خارجی مجموعه قابل مشاهده نیست. طبقه اول، تالار کنفرانس را با ظرفیت ۱۲۲۶ صندلی در خود جای می دهد. در حالی که در طبقه همکف، آمفی تئاتر و دو اتاق برای تمرین، اتاق رختکن، دفاتر اداری و فضاهای استراحت قرار دارند.
از آنجا که برای برپایی این سازه از هیچ ستونی استفاده نشده، تمامی صندلی های تالار کنفرانس دید مناسبی به تمام سطح سالن دارند. همچنین به منظور ایجاد فضایی مناسب برای سخنرانی، سارینن در سقف به جای استفاده از روش اندود گچی، از سطوح غیر هموار آکوستیک با ظرفیت جذب زیاد بهره گرفت و آن را “سیستم ابرهای شناور” نامید، کیفیت بالای صدا در تالار کرسگ، نتیجه این سیستم است. این سطوح همچنین، فضای مناسبی را برای نصب سیستم های نور پردازی، بلندگوها و نیز سیستم تهویه مطبوع به وجود می آورند.
به طور معمول انتخاب فرم مقعر برای تالار سخنرانی، با وجود به کار گیری انواع سیستم های عایق بندی صدا، با مشکل انعکاس صدا روبه روست، اما فضای داخل تالار کنفرانس به نحوی است که در یک گوشه از محیط راهرو به راحتی می توان صدای افرادی را که در طرف مقابل به آهستگی صحبت می کنند، شنید. این فرایند را می توان ناشی از تمرکز صدا در سطوح مقعر دانست که موجب می شود صدا از چندین جهت انعکاس یابد. اگرچه سارینن با طراحی این بنا از ساختمان های مستطیلی شکل محض که از شیشه و فولاد ساخته شدهاند، فاصله گرفت، ولی این طرح شروعی برای کشف مجموعه ای از فرمها و ایده های جدید شد که اغلب بحث برانگیز و جالب بودند.
منبع : تحریریه پلان معماری