آندره پالادیو بزرگترین معمار قرن ۱۶ م که می توان تاثیر کارهای او را همتراز با دوناتو برامانته ارزیابی کرد. او در سال ۱۵۰۸ م در پادووا بدنیا آمد و در شهر ویچنزا آموزش دید و بسیاری از کاخ های این شهر، بنای شهرداری و تئاتر شهر را طراحی نمود .و در سال ۱۵۸۰ م فوت کرد.
از او یک کتاب معروف با نام چهار کتاب در باب معماری باقی مانده است که برای معماران نئوکلاسیک فرانسوی و انگلیسی به کتاب مقدس تبدیل شد. شهرت پالادیو، عمدتاً به سبب ویلاهای متعددی است که در ونیز طراحی و اجرا نمود. از این میان نوزده ویلا تا به امروز پابرجا مانده است. اکثر مورخین کارها و اندیشه های وی را تحت عنوان سبک منریسم طبقه بندی می کنند.
آثار برجسته آندره پالادیو
- ویلا گودی (Villa Godi)
- ویلا کاپرا (Villa Capra)
- ویلا امو (Villa Emo)
- ویلا چیریکاتی (Villa Chiericati)
- ویلا تیریسینو (Villa Trissino)
- ویلا پیووین (Villa Piovene)
- ویلا گازوتی (Villa Gazzotti)
- ویلا والمارانا (Villa Valmarana)
- ویلا پیسانی (Villa Pisani)
- ویلا ثین (Villa Thiene)
- ویلا کنتارینی (Villa Contarini)
- ویلا آرنالدی (Villa Arnaldi)
- ویلا ساراسنو (Villa Saraceno)
- ویلا آنگارانو (Villa Angarano)
- ویلا کرنارو (Villa Cornaro)
- ویلا باربارو (Villa Barbaro)
ویلا روتوندا (کاپرا)/پالادیو / ویچنزا/ ۱۵۶۶ م
مهم ترین و تاثیرگذارترین کار پالادیو، ویلایی در نزدیکی ویچنتزا با عنوان ویلا کاپِرا است که در تمامی کتاب های معماری به ویلا روتوندا معروف است.
ایده اصلی طراحی آن بر اساس معابد کلاسیک شکل گرفته است. پالادیو شکل گنبد معبد پانتئون را در گنید نیم کره مرکزی این بنا با تغییرات مهم و معنادار احیاء نمود. این خانه ییلاقی قالبی مربع شکل دارد و کمابیش به شکل مکعب با رواقی به سبک یونیک در هر یک از اطراف چهارگانه اش طراحی شده است. تناسبات معماری این بنا ریشه در نسبت های ریاضی دارد. به تحقیق ثابت شده است که تناسبات حاکم بر شکل ها و اندازه های فضاهای بنای پالادیو ریشه در گام های موسیقی یونانی دارد. از هریک از رواق ها می توان به عنوان یک سکو استفاده کرد و به اطراف نگریست و از هر رواق دیدی متفاوت داشت.
این ویلا گونه ای کلاه فرنگی به شمار می رود. هر اتاق متناسب با فرمولی دقیق برای نسبت ها، نه تنها با سایر اتاق ها که با کلیت ساختمان وابستگی یکسان داشت. طاق زدن فضای دایره ای ویلا روتوندا با یک گنبد بیشتر از جساراتی بود که برای اقتباس از معبد برای خانه بکار می رفت زیرا گنبد در دوران رنسانس همیشه به معماری کلیسا مربوط می شد و تداعی کننده بهشت بود.
کلیسای سان جورجو ماجوره/ ۱۵۶۶ م / ونیز
طراحی این بنا بر عهده آندره پالادیو بود. دستاورد او در این بنا منجر به حل مسئله ای شد که معماران با سیلیکاها را از زمان روم باستان به این سو گرفتار کرده بود. عمده مشکل معماران در ارائه طرحی خوب علیرغم ایجاد شکلی نامناسب بر اثر سنتوری بلند مرکزی و بام های شیبدار راهروهای جانبی شبستان بود.
کلیت کار پالادیو، پوسته ای بیش نیست و بصورت یک پوشش کاذب در نما قرار گرفته است. پالادیو توانست با تلفیق دو رواق؛ یکی بلند و باریک با ستون های توکار و دیگری کوتاه و پهن با چند ستون نما به یک راه حل قطعی دست یابد که برای مدت ها منبع الهام معماران بود. در سراسر فضای داخلی، از ستون های توکار کرنتی استفاده شده است. این ترفند باعث شده است تا فضای داخلی جلوه ای ویژه داشته و یادآور معماری روم باستان گردد.
منبع : تحریریه پلان معماری