کلیسای سنت آنتونی
مهندس معمار : انریکو دلا مورا و فرناندو لوپز
مهندس سازه : فلیکس کاندلا
زمان اتمام : ۱۹۵۶
محل ساخت مکزیک
برخی از پروژه های کاندلا را میتوان بنابر ویژگی های زیبایی شناختی شان، یک اثر هنری درنظر گرفت، ولی دیگر کارهای او از نظر ساختار، آثاری مهم و بنیادین به شمار می روند، زیرا نشان دهنده بصیرت درونی و سیر تفکر در حال تغییر و تحول خالقشان هستند. کلیسای سنت آنتونی نیز مربوط به همین گروه است و در حاشیه مسیر قدیمی مکزیکوسیتی تلاک پان قرار گرفته است. در گذشته این شهر تنوچ تیتلان پایتخت کهن امپراتوری مکزیک را به شهر تاکوباه متصل می کرد. هرچند این کلیسا هرگز به طور کامل اجرا نشد، اما طراحی کاندلا به صورتی بود که مراسم در فضای داخلی کلیسا قابل انجام بود و مراسم مذهبی مسیحیان کاتولیک از سال ۱۹۵۶ در این کلیسا انجام گرفته است.
هدف از ساخت کلیسای سنت آنتونی، ایجاد صحن بزرگی با گنجایش بسیار زیاد در کلیسا بود. زمانی که کاندلا طراحی این پروژه را آغاز کرد، زیرزمینی در بخش تحتانی محراب ساخته شده بود و چارچوب های بتنی غیرقابل انعطاف آن قرار بود به عنوان تحمل کننده بار سازه ای با ویژگیهای سنتی عمل کند، به این معنی که قوس های بتنی بر روی دیوارها و ستون ها قرار گیرند. از طبقه همکف تا تراز بام، ارتفاع مفید ۲۷۰ سانتیمتر به وسیله تاق های بتنی تامین میشد، فضایی که کارفرما برای سردابه کلیسا نیاز داشت.
سیستم سازه ای انتخاب شده برای ساخت دو تاق ستاره ای شکل به شبکه های ظریف سه بعدی نیاز داشت که هریک از ۱۲ بخش هایپار تشکیل شده بودند و روی چهار ستون در گوشه ها قرار می گرفتند. ابعاد تاقهای جدید سه بعدی حدود ۱۶X۱۶ متر بود و ساز ساختمان که بر روی هایپارها شکل گرفته بود، امکان عبور از روی سطح ناهموار پوسته های چتری را در سطح همکف کلیسا فراهم می کرد.
در چنین سازه ای، نوآوری کاندلا با دانش مورد نیاز در مورد تاق ها در ساختمان بورس سهام تلفیق شد. در این ساختمان از ترکیب سه تاق متقاطع استفاده شد (در ساختمان بورس فقط از یک تاق استفاده شده بود) که از هایپارهایی با لبه های آزاد تشکیل شده بودند و در نتیجه دارای خط الراس نبودند. این سقف سطحی معادل ۱۶X۴۷ متر را پوشش می داد و در عین حال حداقل ارتفاع ۷/۶ متر را نیز تامین می کرد و ضخامت یکسانی (۴ سانتیمتر) داشت. بارهای سازه ای به سمت ۱۲ نقطه در گوشه ها می رسیدند که با تاقهای متقاطع بارها را به پی منتقل می کردند.
در این ساختمان کاندلا ضخامت پوسته های بتنی را به طور چشمگیری کاهش داد. در حقیقت وی عناصر غیرضروری را با اثبات این مطلب که تنشهای وارده دقیقا از خطوط سهموی ها پیروی می کنند، حذف کرد. نور طبیعی از طریق نوارهای شفاف بین قوسها به فضای داخلی وارد میشود و منحنی های جانبی در نما، مرز فضاها را مشخص کرده و فقط بار وزن خود را تحمل می کنند.
منبع : تحریریه پلان معماری