عبادتگاه لوماس دو کوئر ناواکا (lomas de cuernavaca chapel)
مهندس معمار : گیلرمو راسل و مانوئل لاروسا
مهندس سازه : فلیکس کاندلا
زمان اتمام : ۱۹۵۹
محل ساخت : مکزیک
این ساختمان که مانند نشانی بر خط افق خودنمایی می کند، یک شکل منحنی است که گویی با تکه ای زغال بر روی خط آسمان کشیده شده است. اگر زمانی کاندلا در حال تجربه محدودیت های هنر انتزاعی بوده است، بدون تردید هنگام طراحی این ساختار نه چندان بزرگ بوده که عملکرد آن مانند پوسته ای است که با نسیم ناگهانی پر از هوا شده است. این بنا بر روی تپه ای در نزدیکی همان دره ای است که میدان بادبزن ها در آن وجود دارد. این عبادتگاه بیشتر یک نماد معماری است تا نماد مذهبی ساختارهای شهری و به منظور بازسازی و تجدید اهداف اجتماعی ایجاد شده است. هرچند این بنا برای برگزاری مراسم مذهبی کاتولیک شکل گرفته است، اما هیچ گونه المانی را از این آیین در خود ندارد.
معماری عبادتگاه لوماس دوکوئر ناواکا
مهندسان معمار مسئول طراحی این عباتگاه، بودجه اندک آن را صرف خود ساختمان کردند. آنها یک صفحه مثلثی شکل با ردیفی از نیمکتها برای نیایش کنندگان طراحی کردند و یک صلیب که بازوهایش از کناره فرم مثلثی نشأت گرفته بود، برای سقف یک مجرای پوشیده در نظر گرفته شد که فرم گلو مانند آن هوای تازه را وارد این محیط می کند و در قاعده ۳۳ متر و در ارتفاع حدود ۲۵ متر فضا را به خود اختصاص می دهد.
پس از اتمام ساخت این بنا، بیش از درختان موجود و دیگر ساختمان های پیرامون آن با توجه به شفافیت و شاخص بودن مفهوم معماری اش بر آسمان سایه انداخته بود. استفاده کاندلا از حاشیه های آزاد موجب شد محدودیت های ساختاری به امکان پذیری تبدیل شود و براساس نظر کالین فابر، کاندلا به خوبی این فرایند را درک کرده و در این فضای ویژه از آن استفاده کرده است، اما نمی توان گفت پوشش نازک سقف از تمام امکانات خود استفاده کرده است.
هرچند فرم سقف از دوران یک سهمی حول محور کانونی خود ایجاد شده، اما کاندلا با استفاده از دو درجه با ارتفاع های مختلف تاق ها را با انحنایی قطری به نمایش گذاشته است. تاق مخروطی شکل پشت محراب که ارتفاع آن به ۱۰ متر می رسد، مانند پنجره عمل می کند و نه تنها موجب راه یافتن نور به فضای داخلی می شود، بلکه محیطی روحانی ایجاد می کند، همچنین دورنمایی از منظره کوه های گسترده کوئرناواکا را به نمایش می گذارد.
انتهای کوچکترین تاق این فرم هندسی که ارتفاع آن به بیش از ۵ متر نمی رسد، کل سازه را به زمین متصل می کند. بازدید کنندگان بلافاصله تحت تاثیر این فضای معماری قرار می گیرند و حتی کوچکترین بخش های سازه در سطح بتن قابل مشاهده است و احساس جنبش و دینامیکی جدید را ارائه کرده و نظر بیننده را به عمق ساختمان جلب می کند. همچنین تمایز بین مرتفع ترین و کوتاه ترین سطح و فضای داخلی و منظره خارج از آن در یکدیگر حل می شوند.
به علت شکل سقف، ناحیه مقابل محراب در سایه قرار می گیرد و یک پدیده فضایی غیر قابل توصیف یعنی وارونه شدن سایه به علت انحنای مواج فرم سقف را ایجاد می کند.
منبع : تحریریه پلان معماری